TRICKY LIVE AT PRINCIPAL 27/11/2008

Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε.Μεγαλώσαμε εμείς,μεγάλωσε και αυτός και σίγουρα δεν θα αναφερόμουνα στο γεγονός τούτο,εάν δεν υπήρχε λόγος,το πόσο σημαντικός θα το κρίνετε εσείς:
Στο κοινό της συναυλίας του Tricky στο Principal,βρέθηκαν δύο κατηγορίες ανθρώπων.Αυτοί που είχαν δεί εκείνο το απίστευτο live πριν από 12 και βάλε χρόνια στην Aποθήκη του Μύλου,το οποίο επιεικώς έχει χαραχτηριστεί από τους περισσότερους σαν μοναδικό στην ιστορία των συναυλιών που έχει δει αυτή η πολη, και αυτοί που δεν το είχαν δει.Εμείς που είμασταν τότε,έχοντας στο μυαλό την τετράωρη ψυχωτική,χαοτική και σκοτεινή μουσική (και όχι μόνο)εξομολόγηση ενός από τους δημιουργούς του περίφημου ήχου του Bristol(trip hop),είχαμε την περιέργεια για το αν και τώρα θα γινόταν κάτι παρόμοιο.Και για να λέμε και την αλήθεια,ίσως και να μη θέλαμε να ζήσουμε ξανά τις εικόνες παράνοιας,διάλυσης και εγκεφαλικού αποσυντονισμού που σκόρπισε εκείνο το βράδυ ο mr. Adrian Thaws..ίσως λέμε...

Οι υπόλοιποι θεατές,απλά περίεργοι για το τι θ' ακούσουν και θα δούν,σίγουρα όμως με προδιάθεση αντίστοιχη της μουσικής του καλλιτέχνη,μάλλον ανυπομονούσαν..

Η συναυλία αποζημίωσε και τους μεν και τους δε.Οι "νεότεροι" είδαν ένα "σφιχτό" και αντιπροσωπευτικό της καριέρας του live ενώ οι "παλιοί" έζησαν με αυτόν τον τρόπο και τις 2 πτυχές του.

Παλιά και καινούργια τραγούδια δέθηκαν σωστά,ο ίδιος εκδηλωτικός και εξωστρεφής όσο ποτέ(τελικά έχει σημασία σε τι φάση της ζωής του θα τον πετύχεις και μάλλον θα είναι καλύτερη η τωρινή) και η μπάντα να συνεργάζεται άψογα σε όλα τα...κόλπα του.Στα φωνητικά δίπλα του η Francesca Belmont έδωσε το δικό της χρώμα χωρίς σε καμιά περίπτωση να συγκρίνεται βέβαια με την Martina(τι απέγινε η μούσα..).Ηip Hop,dub,soul rock όλα στην σωστή δόση και μπροστά σου να ξεδιπλώνονται οι καλύτερες στιγμές απο τα Maxinquaye,Nearly God,Juxtapose,Blowback και το πρόσφατο Knowle West boy για το οποίο έτσι κι αλλιώς,καλά λόγια θα είχα να πω.Θα έλεγα ότι αυτή τη φορά η επικοινωνία με το κοινό διαμορφώθηκε ανάλογα με το τραγούδι και την στιγμή,έτσι λοιπόν ο Tricky έδειχνε "απόμακρος" ,σκοτεινός ή προσηλωμένος σε τραγούδια όπως το Black steel αντίστοιχα όμως κινητικός και διαχυτικός σε τραγούδια όπως το Girls(από την συνεργασία με τους Red Hot Chili Pepers)ενώ τέλος,καθώς τον φωτογράφιζα,μου ερχόντουσαν πολλές σκηνές από τις εμφανίσεις του σε ταινίες και τιβι σειρές,φυσικά εκφραστικός όπως πάντα..

Το τέλος της συναυλίας αρχικά μου φάνηκε υπερβολικό,αλλά τελικά με το σκηνικό που ακολούθησε,μάλλον τελικά αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος.Κάτω από τα καταιγιστικά ριφς του
Ace of Spades (Μotorhead),πανδαιμόνιο με τον κόσμο να ανεβαίνει στην σκηνή(άκουσα ότι στην Αθήνα δεν έγινε το ίδιο-αλήθεια?),να γίνεται κουβάρι με την μπάντα και να επιδίδεται σ ένα ατελείωτο rock n roll party..(α,ρε Iggy )

Ελπίζω να μη περάσουν πάλι 12 χρόνια..