Spiritualized, Hey Jane

ΑΡΤHUR BROWN@ MYLOS-THESSALONIKI 10/3/2012

Arthur Brown: "Είναι πολλά ακόμα τα πράγματα που θέλω να κάνω..."

Ολόκληρη η συνέντευξη που έδωσε ο Arthur Brown στον Rockarolla Radio και τον Κώστα Πετρίδη η οποία και μεταδόθηκε στον αέρα στις 5/3/2012.

Δυστυχώς η συνέντευξη έγινε τηλεφωνικά και το λέω αυτό γιατί όπως αποδείχτηκε από την κουβέντα (σημ.:και από την ζωντανή εμφάνιση στον Μύλο),

ο “God of the Hell Fire” είναι ένας ευγενικότατος και ομιλητικότατος άνθρωπος,γεμάτος ενέργεια ακόμα και με πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις..Άσε που όταν μιλάς με «θρύλους» της ροκ που κουβαλάνε τέτοια ιστορία πίσω τους,παρασέρνεσαι και συ και αισθάνεσαι ότι βουτάς-έστω και για λίγο- στην μαγευτική και συναρπαστική εκείνη εποχή, που άλλαξε την πορεία του ροκενρολ,αλλά και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων..

Κώστας Πετρίδης: Αρχικά θα ήθελα να σας ρωτήσω για το “Crazy World of Arthur Brown tour” .Καθώς κοιτούσα τις ημερομηνίες της περιοδείας παρατήρησα ότι επιλέξατε μερικά πολύ ξεχωριστά μέρη στα οποία θα εμφανιστείτε το 2012, και ανάμεσα τους επιλέξατε την Ελλάδα. γιατί την Ελλάδα;

Arthur Brown: Πρώτα απ όλα είναι μια χώρα με μεγάλη ιστορία φιλοσοφικών ιδεών, μια χώρα της οποίας οι αρχαίες φιλοσοφίες είναι πολύ κοντά στη δυτική φιλοσοφία κάτι με το όποιο σιγά σιγά όλοι εξοικειώνονται . Επίσης είναι μια πολύ όμορφη χώρα που λατρεύει την μουσική. Αυτοί λοιπόν είναι κάποιοι απ τους λόγους για την επιλογή μου.

Κ.Π.: Αυτό κάνει εμένα και όλους τους Έλληνες πολύ χαρούμενους γιατί ακόμα υπάρχουν καλλιτέχνες που θέλουν να παίξουν στην Ελλάδα, οπότε σας ευχαριστούμε γι’ αυτό! Αναφέρομαι βέβαια στην κρίση και την παρούσα οικονομική κατάσταση και όλα αυτά που ακούγονται για την Ελλάδα από τα διεθνή media.

Α.Β.: Κάποιοι πιστεύουν ότι η οικονομική κατάσταση ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ώστε να τους έχουν όλους υπό έλεγχο, πάρα κάτι για το όποιο ευθύνεται η Ελλάδα. Οπότε δεν έχω συγκεκριμένα συναισθήματα για αυτό, εφόσον δεν είναι κάτι το οποίο προξένησαν οι Έλληνες στον εαυτό τους αλλά οφείλεται στην κεντρική ευρωπαϊκή πολιτική.

Κ.Π.: Νομίζω πως έχετε έρθει ξανά στην Ελλάδα.

Α.Β.: Ναι την πρώτη φορά που ήρθα είχα παίξει στο club Ροδον.

Κ.Π.: Το Ρόδον στην Αθήνα; Αυτό πρέπει να’ταν παλιά.

Α.Β.: Ναι το 1998. Θυμάμαι αυτήν που είχε ασχοληθεί με αυτό τότε, ήταν μια διάσημη punk τραγουδίστρια.

Κ.Π.: Δεν είχα παρακολουθήσει την συγκεκριμένη συναυλία εφόσον μένω στη Θεσσαλονίκη και όχι την Αθήνα αλλά θυμάμαι ότι η εμφάνιση σας είχε συζητηθεί από πολλούς.

Α.Β.: Ναι, ξέρετε είναι πολύ ωραίο πράγμα όταν… προφανώς έχω διαβάσει τις αρχαίες ιστορίες και τους μύθους. Ξαφνικά βρίσκεις τον εαυτό σου να στέκεται εκεί και να αγναντεύει την θάλασσα και να έχει μπροστά του  όλα αυτά τα μέρη για τα οποία έχεις διαβάσει, για τον Οδυσσέα και όλους αυτούς.. Είναι πολύ ξεχωριστό συναίσθημα. Αυτή ήταν η πρώτη μου επίσκεψη και ήμουν όλο ααα! και ωω!...

Κ.Π.: Και ήταν αξέχαστη υποθέτω…

Α.Β.: Ναι. Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο είχα αδυναμία στους Έλληνες φιλοσόφους γιατί οι ιδέες τους ήταν πολύ πιο κοντά στη μοντέρνα φυσική απ’ ότι αυτά που είχα διδαχτεί στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο.

Κ.Π.: Ένα από τα πράγματα που  ήθελα να σας ρωτήσω ήταν ακριβώς αυτό. Σπουδάσατε, πήγατε στο πανεπιστήμιο και μετά από όλες αυτές τις σπουδές επιλέξατε το rock n roll και τη μουσική και αυτό έγινε στα 60’ς. Γιατί επιλέξατε αυτό το δρόμο;

Α.Β.: Η επιλογή θυμίζει λίγο την ελληνική νοοτροπία. ζωή και απόλαυση. Επίσης όταν ήμουν στη Νομική πήγα σε μια υπαίθρια συναυλία με jazz  απ’ τη νέα Ορλεάνη και όταν άκουγα τη μουσική -ήταν η πρώτη ζωντανή συναυλία που πήγα-  απαλλάχτηκα από την συνήθη συνείδηση μου, όλα τα όρια μου, όλες μου οι σκέψεις  εξαφανίστηκαν και όταν προσγειώθηκα σκέφτηκα αν αυτό κάνει η μουσική, αυτό θέλω να κάνω.

Κ.Π.: Ας κάνουμε μια βουτιά στο παρελθόν.ΟΙ  crazy world  είναι μια παλιά ιστορία. Απεδείχθη καλή ιστορία; Είστε χαρούμενος μ’ αυτό;

 

Α.Β.: Ναι είμαι! Ήταν εξερεύνηση, ένωνε πολλά διαφορετικά πράγματα όπως μυαλό, χορό, κουστούμια, υποκριτική, μουσική και επίσης έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθούμε με μερικά κοινωνικά θέματα του τότε. Είχαμε ευρεία βάση. Είχαμε επιτυχία, μέρος της οποίας οφειλόταν στα τρία  βασικά μέλη του group που συνέχισαν με διάφορες διάσημες μπάντες. O κιμπορντίστας έγινε μέλος των atomic rooster που έκαναν αρκετές top ten επιτυχίες. Ο drummer, ο πρώτος μας drummer συνέχισε με τον Leon Love και διάφορους άλλους μετά. Ο drummer που ήρθε μετά λεγόταν Palmer που έγινε διάσημος σαν vacant palmer . Ήμασταν μια καλή «στόφα». Καταφέραμε να ενοχλήσουμε αρκετούς ανθρώπους που ήταν καλό πράγμα. Τα πράγματα  χρειάζονταν αλλαγή. Από μια άποψη η βιομηχανία άρχισε να καταρρέει και εξερράγη. Απ’ τη δική μου οπτική γωνία, η εσωτερική μου συνείδηση επεκτεινόταν τόσο γρήγορα που όλα αυτά έπρεπε να εκραγούν και να προχωρήσω στο επόμενο βήμα.

Κ.Π.: Ακούγοντας τη μουσική σας θα έλεγα ότι, και δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, είναι μια πειραματική και δημιουργική μουσική. Έγινε για ένα σκοπό ή απλά αναμίξατε όλα τα πράγματα που αγαπούσατε όταν ήσασταν έφηβος για παράδειγμα.

'Α.Β.: Όλα τα πράγματα που αγαπούσα, και σαν έφηβος, εντάχθηκαν σ αυτήν. αλλά και τα ακούσματα απ το ραδιόφωνο που έπαιζε τότε πολύ world music. Υπήρχε ένα χιτάκι τότε  το 1955 νομίζω, όχι δικό μου, που λεγόταν Tom Harc από ένα σχήμα με τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, φλάουτα και ουσιαστικά ήταν αφρικανική μουσική. Τότε η world music είχε αρχίσει να εισβάλλει. Εγώ άρχισα να ασχολούμαι  με την παραδοσιακή jazz, είχα ένα modern jazz κουαρτέτο, έπαιζα μπάσο, μαζεύαμε φοιτητές και ασχολουμασταν με τους  thelonious monk και αλλά τέτοια πράγματα. Εκείνη την περίοδο οι περισσότερες μπάντες είχαν τέτοιες επιρροές, την μοντέρνα jazz, τα gospel και τα blues, μπάντες όπως οι cream και οι led zepellin. Οι άνθρωποι σήμερα ακούν νέα είδη jazz, που κι αυτά έχουν την ομορφιά τους αλλά δεν είναι ακριβώς οργανικά.

Κ.Π.: Φαντάζομαι ότι λατρεύετε τη jazz όπως και τα blues, στοιχεία αναγνωρίσιμα στη μουσική σας . Ακούγοντας τους δίσκους σας, τα crazy world του Arthur brown των 60s ακούω jazz και blues και psychedelic…Μερικές φορές και avant garde. Οπότε θα ήθελα να σας ρωτήσω… Παρά το γεγονός ότι η μουσική σας ήταν πειραματική και ανήκε στην underground σκηνή, ο πρώτος σας δίσκος πούλησε εκατομμύρια και το Fire έγινε τεράστια και κλασσική επιτυχία. Άλλαξε αυτό τα σχέδια σας; Σας επηρέασε όλη αυτή η επιτυχία;

Α.Β.: Λοιπόν νομίζω πως ναί. Πλέον  έπαιζα για μεγαλύτερο κοινό, έπρεπε να δίνω συνεντεύξεις, ο κόσμος μου έκανε ερωτήσεις για το πώς βλέπω τη ζωή και το νόημα των πάντων και αυτό με άλλαξε, άλλαξε τον τρόπο που σκέφτομαι.

Και επίσης η δυνατότητα να χτίσω μεγαλύτερα και καλύτερα πράγματα αφού είχα εισροή  περισσότερου χρήματος. Την ίδια στιγμή είχα το βασικό συμβόλαιο με κάποιους από τους πιο αμφισβητήσιμους ανθρώπους να κρύβονται πίσω απ αυτό, υπήρχε η μαφία και όλων των ειδών τα όπλα… Δεν θα είχα κάνει ποτέ τέτοιο συμβόλαιο… Γνώρισα μερικούς πολύ γενναίους ανθρώπους και μερικούς πολύ κακούς.

Κ.Π.: Είχατε την ευκαιρία να το κάνετε τότε.

Α.Β.: Ναι, με μετέτρεψε γιατί μου έδωσε άλλη οπτική πάνω σε όλα. Για μένα το Fire αποτέλεσε επιτυχία με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και για πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Οι Prodigy έκαναν επιτυχία μ’ αυτό, μια γερμανική μπάντα που λέγεται Die Krups έκαναν επιτυχία με το Fire πρόσφατα…  Αυτό σήμαινε ότι όσο περιελάμβανα το Fire στις συναυλίες μου μπορούσα να παίζω καινούρια και παλιά πράγματα και κανένας πραγματικά δεν ενδιαφερόταν αρκεί να άκουγαν το Fire. Ήταν ένας τρόπος να προβάλλω το καινούριο μου υλικό.

Κ.Π.: Σας άρεσε η διασκευή των Prodigy για το Fire

Α.Β.: Πιστεύω ότι η μουσική των Prodigy ήταν πραγματικά εξαιρετική. Άλλου είδους μουσική ακόμα και για μένα… Με τη δεύτερη μπάντα μου πειραματιστήκαμε με τα drum machines  αλλά η πρώτη μπάντα χρησιμοποίησε τα drum machine αντί για drummer. Όταν εμφανίστηκαν οι  Prodigy χρησιμοποίησαν όλα αυτά και επιπλέον την εικόνα του Fire. Τους το αναγνώρισα, ήταν πολύ καλή παραγωγή, με πολύ δημιουργικότητα. διαφορετικό στυλ αλλά με ποιότητα.

Κ.Π.: Υποθέτω ότι είδατε τον εαυτό σας να καθρεφτίζεται στην μουσική των Prodigy. 'Ετσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Μιλάμε για τεχνολογία και είπατε ότι ήσασταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε drum machines  και εφέ κτλ. Ακόμα υποστηρίζετε την τεχνολογία. Πιστεύετε όμως ότι αυτή θα αντικαταστήσει την πραγματική μουσική;

Α.Β.: Νομίζω ότι είναι όπως οι επιχορηγήσεις (noble funds). Ας πάρουμε για  παράδειγμα τη Φιλανδία. 'Εχει έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες αυτοκτονιών γιατί όλους τους μήνες του χρόνου εκλείπει η ηλιοφάνεια και οι άνθρωποι αποκόπτονται λόγω του χιονιού. Από τότε που εμφανίστηκαν οι επιχορηγήσεις ο δείκτης αυτός έπεσε. Η ζωή προχωρά με την τεχνολογία. Η δεύτερη δεν αντιτίθεται στην πρώτη. Πιστεύω ότι η δημιουργικότητα και η μουσικότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ανθρώπινου πνεύματος και θα χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε τεχνολογία είναι διαθέσιμη.

 Άλλωστε για έναν άνθρωπο στις ζούγκλες του Αμαζονίου, που έχει ελάχιστη επαφή με την τεχνολογία μας, μια ηλεκτρική κιθάρα είναι ένα απόλυτα τεχνολογικό κομμάτι του μέλλοντος και όχι φυσικό. Αλλά για μας, εμείς το θεωρούμε κάτι απόλυτα φυσικό. όλες τις διαφορές που προσπαθούν οι άνθρωποι να βρουν μεταξύ της techno μουσικής και τη μη techno μουσικής…Όλα είναι μουσική. έτσι νιώθω.

Κ.Π.: Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Απ’ τα πρώτα σας βήματα γίνατε γνωστός σαν ένας εκκεντρικός performer με όλο αυτό το make up, τις μάσκες και τις φωτιές στη σκηνή και ουσιαστικά ήσασταν πρωτοπόρος σ' αυτού του είδους το μουσικό κομμάτι. Πιστεύετε ότι αυτά είναι απαραίτητα για έναν καλλιτέχνη που θέλει να στείλει το μήνυμα του στον κόσμο;

Α.Β.: Πιστεύω ότι είναι ένας τρόπος για να το κάνεις

Κ.Π.: Συγνώμη που διακόπτω, σας αρέσει να σοκάρετε το κοινό με τις εμφανίσεις σας;

(Γέλια) Α.Β.: Το απολάμβανα κατά ένα τρόπο αλλά τότε ήταν συγκεκριμένες οι εποχές όταν το έκανα αυτό. Τότε πολλές ιδέες εμφανίζονταν στο προσκήνιο και ο κόσμος αδημονούσε για νέες δυνατότητες. Ήμουν μέρος όλου αυτού. ήθελα να καταρρίψω πολλούς από τους παλιούς τρόπους με τους οποίους βλέπαμε τα πράγματα, όποτε οι μάσκες ήταν κομμάτι αυτού. ήταν σαν διαφορετικές ταυτότητες. Ξεκίνησα με μάσκα και φλεγόμενο καπέλο. Μετά έβγαζα τη μάσκα… Μετά η μάσκα αντικαταστάθηκε από  make up στις ζωντανές εμφανίσεις. Χρησιμοποιούσα άσπρη και μαύρη μπογιά και μετά απλά τις μουτζούρωνα, τρίβοντας τες με τα δάχτυλα μου στο πρόσωπο μου καθώς τραγουδούσα. το αποτέλεσμα ήταν ένα γκρι-καφέ απλωμένο παντού, κάτι που με άλλαζε σε κάποιον απ’ την Αφρική ή από κάπου εκεί… Και ήταν όλες διαφορετικές ταυτότητες. Αυτό ήταν το νόημα.

Να σοκάρεις είναι πολύ πιο δύσκολο σήμερα γιατί έχουν δει τόσα τρομερά πράγματα να συμβαίνουν. Τι θα κάνεις; Θα πυροβολήσεις κάποιον επί σκηνής;

Κ.Π.: Ίσως θα μπορούσες.(γέλια). Βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει και να σοκάρεις κάποιον το ‘60 είναι πολύ διαφορετικό απ’ το να σοκάρεις κάποιον σήμερα.

Α.Β.: Ναι υποθέτω…Επίσης τώρα,τότε μάλλον, έδινες μια συναυλία σε μια πόλη όλοι έρχονταν γιατί η αγορά ήταν μια.

Τώρα υπάρχουν 500 διαφορετικά είδη στυλ κ αν θες να σοκάρεις τον κόσμο… Ότι μπορεί να σοκάρει ένα εραστή της jazz η έναν φολκ ακροατή μπορεί να μη σοκάρει ένα φαν του hip hop και το ανάποδο. Έτσι αν θέλεις να σοκάρεις κόσμο πρέπει να δεις πως σκέφτονται . Ένα πράγμα που βρίσκω σοκαριστικό είναι να βρεις ανθρώπους να είναι αυθόρμητοι κ να έχουν αληθινά συναισθήματα γιατί όλα είναι κατασκευασμένα.

Κ.Π.: Πως αισθάνεστε όταν λένε ότι πολλοί καλλιτέχνες όπως οι Alice Cooper, Ian Gillan, Bruce Dickinson, Grissam Glory είναι επηρεασμένοι από τη δράση σας; Επίσης συμφωνείτε ότι  πολλά heavy metal σχήματα εμπνεύστηκαν από σας;

Α.Β.: Ναι είναι περίεργο γιατί προφανώς στην αρχική μπάντα δεν είχαμε κιθαρίστα έτσι μου φάνηκε παράξενο που το heavy metal άντλησε έμπνευση από μας. Μάλλον από την σκηνική παρουσία και το θεατρινισμό εμπνεύστηκαν. Είναι ωραίο όμως γιατί αποδεικνύει ότι η μορφή που είχαμε ήταν επιτυχημένη και άλλοι τη χρησιμοποίησαν και την τροποποίησαν. είναι τέλειο.

Κ.Π.: Τι γνώμη έχετε τον Alice Cooper  με τον οποίο είστε παλιοί γνώριμοι. Απολαμβάνετε τη συνεργασία μαζί του επί σκηνής;

(Γέλια)

 Α.Β.: Ναι,μ 'αρέσει είναι γενναιόδωρος σαν άνθρωπος, δεν είναι καθόλου εγωιστής ούτε προσπαθεί να κυριαρχήσει.  Είναι κάποιοι λίγοι οι όποιοι θέλουν να επηρεάζονται από άλλους ανθρώπους, αλλά όχι αυτός. Είναι πάντα πρωτότυπος. Τα σχέδια του  είναι εξαιρετικά καλά. Φυσικά δεν χρησιμοποιεί keyboard, εμένα πάλι μου αρέσουν, αλλά αυτός καταφέρνει τουλάχιστον την τελευταία φορά που τραγούδησα μαζί του. Τον τελευταίο Νοέμβριο η μπάντα έφτιαξε μια μουσική  εκδοχή τόσο υπέροχη, δυναμική, αρμονική, τέλεια.

Κ.Π.: Αυτή τη στιγμή περιοδεύετε και εμφανίζεστε με την Ηamburg blues band

Επιστρέφετε πίσω στις ρίζες σας; Γιατί τα blues είναι μια πολύ ήπια μορφή μουσικής για σας αλλά όπως είπα πριν τη λατρεύετε. Σας ξυπνά βαθιά έντονα συναισθήματα η blues μουσική;

Α.Β.: Κοιτώντας πίσω στην προσωπική μου πορεία μπορώ να πω ότι όταν ήρθα αντιμέτωπος μ αυτήν εξεπλάγην από αυτήν σαν μουσικό είδος, από την συναισθηματική ειλικρίνεια που την διακρίνει. Εκείνο τον καιρό ειδικά, η μουσική χαρακτηρίζονταν από ρομαντισμό πχ ο Frank Sinatra…  Αλλά η blues ήταν απελευθερωτική και όσον αφορά το ρυθμό και τους ήχους της πολλοί απ αυτούς έφτασαν σε μας στην Αμερική  από την Αφρική μέσω των σκλάβων και συνδυασμένοι με τις δυτικές επιρροές έτσι έγινε η σύνδεση με την αγριότητα και με τις πιο βασική αποδοχή του ανθρώπινου σώματος και των ανθρώπινων συναισθημάτων. Κάτι που είναι υπέροχο . Είναι μια απλή βάση η οποία σου επιτρέπει να αυτοσχεδιάζεις πολύ και εμένα μου αρέσει πολύ να αυτοσχεδιάζω.

Κ.Π.: Και εμένα μου αρέσουν τα blues πολύ , είναι τα αγαπημένα μου. Είναι το πρώτο είδος μουσικής που άρχισα να μεταδίδω στο ραδιόφωνο… Θα ήθελα να σας ρωτήσω, σας αρέσει να εμφανίζεστε μπροστά σε νεανικό κοινό και τι θα λέγατε τώρα σε έναν έφηβο για τη μουσική και την κοινωνία?

Α.Β.: Εννοείται ότι μ αρέσει .. Έχει τύχει να τραγουδήσω σε πολύ μικρά παιδιά 7-8 χρονών. Και ανταποκρίνονται άμεσα στην ενέργεια δεν τους απασχολεί το βαθύτερο νόημα ή οτιδήποτε άλλο… Λατρεύουν την ενέργεια. Όσον αφορά τα νέα παιδιά ανήκουν σε άλλο κόσμο αλλά προσπαθώ να διατηρήσω μια στάση  μη προσκολλημένη στις δικές μου ιδέες οπότε νομίζω ότι είμαι ικανός να επικοινωνώ σχετικά εύκολα μαζί τους.

Αυτό που θα τους έλεγα είναι ότι αν προσπαθήσεις να βγάλεις λεφτά απ αυτό σήμερα είναι πολύ δύσκολο. Απ την άλλη ήταν το ίδιο δύσκολο όταν ξεκίνησα εγώ. η ουσία είναι να συνεχίζεις να παίζεις γιατί το αγαπάς. Τα χρήματα είναι αυτό το επιπλέον που προκύπτει . Αν ποτέ δεν βγάζεις λεφτά και το πάλι το αγαπάς, αμείβεσαι . Αν γίνεις διάσημος κ πάψεις να το αγαπάς.. Θυμάμαι ένα διάστημα που ο Clapton έλεγε ότι έγινε πικρόχολος μέσω της μουσικής αλλά νομίζω ότι έχει αλλάξει τώρα άποψη. Μπορείς να προσκολληθείς στο κομμάτι  της επιτυχίας και τότε μετατρέπεται σε κάτι συνηθισμένο. Παρασύρεσαι (με την επιτυχία).

Οι ευκαιρίες να κάνουν επιτυχία άνθρωποι που δεν τους έχει ξερει κάνεις είναι περισσότερες από αυτές που έχουν άνθρωποι ήδη διάσημοι.

Είδα ένα βίντεο τις προάλλες και κάποιοι έφτιαχναν  μουσική οδηγώντας ένα αυτοκίνητο, χτυπώντας αντικείμενα μέσα σ αυτό. Ήταν ένα μεγαλοφυές κομμάτι

που δεν είχε ακουστεί ποτέ ξανά και είχε 50 εκατομμύρια επισκέψεις στην ιστοσελίδα τους. μπορεί αυτούς να μην τους ξανακούσει κανείς. Αλλά τι σημασία έχει ;

Κ.Π.: Αυτή είναι η ουσία. Εμείς στον  Rockarolla Radio λέμε η μουσική πάνω απ όλα… Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον γιατί απ ότι βλέπω ποτέ δεν θα σταματήσετε ποτέ να κάνετε τέχνη!

(Γέλια)

Α.Β.: Αυτό είναι αλήθεια. Έχω διάφορα dvd και πράγματα έτοιμα να βγουν προς τα έξω. Πρόκειται να αρχίσω να εξερευνώ περισσότερο τη world music και ξεκινώ σε 4 μήνες την προσπάθεια μου να πείσω ανθρώπους με λεφτά  να χτίσουν ένα διάφανο σφαιρικό dance room που θα έχει και άλλες λειτουργίες. Είναι πολλά ακόμα τα πράγματα που θέλω να κάνω. Απλά απολαμβάνω να ακούω πανέμορφες μουσικές όλων των ειδών. Όταν ταξιδεύω ακούω πράγματα στους δρόμους στα ραδιόφωνα και στα ιντερνετικά ραδιόφωνα επίσης. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην δημιουργεί μουσική. τι μορφή θα έχει δεν ξέρω. Υπάρχει μια ανεξήγητη ενέργεια που  πηγάζει από τις  κινήσεις του σώματος, του μυαλού, του αίματος, των όλων, αν αφουγκραστείς με το σωστό όργανο παράγεται μια μουσική από μόνη της.

Κ.Π.: Θα ηχογραφήσετε ξανά άλλο project με τους  Crazy World του Arthur Brown?

Α.Β.: Ναι θα ξεκινήσουμε αυτό το μήνα. Θα ηχογραφήσουμε με ένα νεότερο σχήμα ακόμα το σχεδιάζουμε αυτό σημαίνει ότι θα χουμε και σίγουρα θα χουμε το πνεύμα του αρχικού crazy world ότι ο κόσμος είναι τρελός με ποιο τρόπο οι άνθρωποι ισορροπούν ενώ ο κόσμος μέρα με τη μέρα γίνεται ακόμα πιο τρελός. Με αυτό το θέμα ασχολείται η μουσική μας.

Κ.Π.: Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Αδημονώ να ακούσω το καινούριο σας εγχείρημα

Α.Β.: Θα σου κρατήσουμε ένα αντίγραφο.

Κ.Π.: Ίσως Σε δέκα μέρες που θα βρεθούμε ξανά στη Θεσσαλονίκη.

Α.Β.: (Γέλια) ναι.

Κ.Π.: Θα δούμε  φωτιά (fire) στη σκηνή; Πραγματικές φλόγες;

Α.Β.: Ααα, ναι θα το κάνουμε αυτό (γέλια).

Κ.Π.: Αλλά δεν σκοπεύετε να το κάψετε το μέρος…

Α.Β.: Χάχα ελπίζω όχι θα  φαντάζομαι ότι το κάνω όμως μες το κεφάλι μου.

Κ.Π.: Κάποιοι το φοβούνται αυτό..

(Γέλια)

Α.Β.: Διάβασα κάτι για τον Mitt Romney στην Αμερική. Είπε πρόκειται να κάνω πολλά πράγματα αλλά ένα πράγμα που δεν πρόκειται να κάνω για γίνω πρόεδρος είναι να βάλω φωτιά στα μαλλιά μου.

Κ.Π.: Λοιπόν θέλω να μου πείτε, αν και μιλάμε 35 λεπτά. Βέβαια αν θέλετε να μιλάμε για καμιά ώρα ακόμα έχω χρόνο.

Α.Β.: Χάχα δεν έχω πρόβλημα, ότι σε βολεύει.

Κ.Π.: Κατά τη γνώμη μου ήσασταν πολύ τυχερός που ζήσατε και δημιουργήσατε στην πιο συναρπαστική  εποχή του rock, τέλος των 60s αρχές των 70s. Ήταν μια εποχή γεμάτη με κάθε είδους δημιουργία, της πολιτικής των κοινωνικών κινημάτων των χίπηδων,του LSD, και τόσων πολλών ενδιαφερόντων πραγμάτων.

Βρίσκετε κάποια σχέση των παραπάνω, των χρόνων αυτών με το σήμερα;

Υπάρχει κάτι κοινό ή όλα είναι πλέον πολύ διαφορετικά και απλά θα θυμόμαστε εκείνη την εποχή και αυτό είναι όλο.

Α.Β.: Νομίζω ότι η φόρμα  σίγουρα προήλθε από εκείνη την εποχή λόγω του συνονθυλεύματος διαφορετικών ειδών μουσικής όπως η jazz τα blues και το rock. Η τεχνολογία έδωσε περισσότερες δυνατότητες για τις ηλεκτρικές κιθάρες και τα πλήκτρα όπως και με τους ενισχυτές

Σήμερα η εμφάνιση νέων τεχνολογιών μας δίνει διαφορετικές δυνατότητες.

Επίσης πιστεύω αποτέλεσμα του θατσερισμού και της επιρροής του Reagan αλλά κ των υπολοίπων  ευρωπαϊκών  επιρροών, είναι η κοινή πεποίθηση ανάμεσα στους νέους ότι θα κερδίσουν τόσα πολλά λεφτά και θα έχουν το τάδε αυτοκίνητο ή οποιοδήποτε άλλο υλικό αγαθό. Η μουσική στην νεότερη γενιά έρχεται δεύτερη. Μόνο όταν αποφασίζουν πότε θα κάνουν οικογένεια σκέφτονται την μουσική. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα. Αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι ματεριαλιστικές βλέψεις ,τις οποίες η επιστήμη εξάντλησε πλήρως, έχουν αφήσει πίσω ότι οι οικονομικές πρακτικές και η πολιτική μας δεν έχει κατορθώσει να φέρει σε δεύτερη μοίρα.

Τι γίνεται αν ενδιαφερθείς να κοιτάξεις το εσωτερικό των ανθρώπων. πως αυτό επηρεάζει την κοινωνία. Αλλά τα ίδια ερωτήματα παραμένουν κ ας έχουμε διαφορετικές τεχνολογίες και διαφορετικό πολίτικο σκηνικό...

Αν δεις εκείνη την εποχή, ακόμα και τότε που το underground ήταν  πραγματικά underground, το 95% της μουσικής ήταν εμπορικό και δεν θα μπορούσες να την χαρακτηρίσεις εξερευνητική. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με το τι υπήρχε τότε και   τώρα. Νέα μουσική έκανε την εμφάνιση της. Η μελωδική έκφραση άλλαξε με τα μπάσα. Αυτό είναι απλά μια μόδα. Αν οι άνθρωποι θέλουν να συνδεθούν και να αυτοπροσδιοριστούν με τα πιο γκανγκστερικά και rap στοιχεία αντί με την φιλοφροσύνη  που κρύβεται πίσω απ αυτήν την μουσική, η οποία λέει υποστηρίζει ότι ζούμε σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον και τι θα κάνουμε για να το αλλάξουμε αυτό. Αν οι άνθρωποι προτιμούν να ασχοληθούν με το ρυθμό και όχι με τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από αυτόν τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια πολύ δυσάρεστη πραγματικότητα.

Κ.Π.: Διάβασα μια συνέντευξη σας, πολλά χρόνια πριν. Είχατε πει ότι είναι καιρός να χρησιμοποιήσουμε τους δίσκους σαν όπλα: “Let’s use records as weapons”

Α.Β.: Αν κοιτάξεις τους δίσκους που οι πολιτικές παρατάξεις εκδίδουν… Πάρε για παράδειγμα το δικό μου δίσκο, το fire. Υπήρχε μια εκδοχή του όπου ο George Bush τον τραγουδούσε με υλικό απ το Ιράκ και τον πόλεμο εκεί. Επίσης χρησιμοποιήθηκε το fire σε εκστρατείες κατά του φαινόμενου του θερμοκηπίου και άλλα τέτοια. Απο αυτήν την άποψη όταν το χρησιμοποίησε (ο Bush), ήταν ένα όπλο κατά των παγιωμένων ιδεών του κόσμου, κατά του τρόπου σκέψης των ανθρώπων. Βλέπουμε πολιτικούς που προσπαθούν να παίξουν σε μπάντες ή που παίζουν περιοδικά κάποιο μουσικό όργανο.  Και οι πολιτικές παρατάξεις την χρησιμοποιούν. Έρχονται σε επαφή με αστέρες της μουσικής. Και ταυτίζονται κι αυτοί με τη σειρά τους με τους  πολιτικούς. Ήδη χρησιμοποιούν τη μουσική σαν όπλο. Αυτό έχει ήδη συμβεί.

Κ.Π.: Mr Brown σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και την ωραία κουβέντα!Θα παρακολουθήσουμε τις συναυλίες σας στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και θα τα πούμε και από κοντά φαντάζομαι..

Α.Β. Και γω ευχαριστώ! Ανυπομονώ!







 ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ:
http://soundcloud.com/kostasrustypetridis/sets/arthur-browns-interview