The Jon Spencer Blues Explosion/ Million Hollers / Missawoman @ Principal

 

The Jon Spencer Blues Explosion/ Million Hollers / Missawoman @ Principal

Τον περιμέναμε εδώ και χρόνια, δεν πειράζει. Άξιζε η αναμονή..
Γράφει για την συναυλία ο Θωμάς Παπάς

Το live των The Jon Spencer Blues Explosion είχε ανακοινωθεί εδώ και αρκετούς μήνες αλλά μάλλον διέλαθε της προσοχής των διοργανωτών ότι όλο το απόγευμα το κέντρο της πόλης θα είναι απροσπέλαστο λόγω των διαδηλώσεων στα πλαίσια της ΔΕΘ για αυτό και η προσέλευση του κόσμου ήταν και μειωμένη αλλά και αρκετά αργοπορημένη στο συναυλιακό χώρο.

Κάτι οι διαδηλώσεις λοιπόν κάτι η αδιανόητη ζέστη για τα δεδομένα της εποχής αλλά και οι παράλληλες συναυλιακές εκδηλώσεις εντός των τειχών της πόλης, είχε σαν αποτέλεσμα να γράψει ακόμη και ο “γνωστός” ροκ συναυλιακός πυρήνας της σημαντικές απουσίες σε αυτό το μοναδικό και πρώτο ραντεβού με το ζωντανό θρύλο του νεοϋορκέζικου rock ‘n roll.Με το Principal να είναι ακόμη σχεδόν άδειο και το ρολόι να γράφει 10 παρά τέταρτο οι Θεσσαλονικείς Missawoman ανέβηκαν στη σκηνή για να μας παίξουν ένα μεστό 20λεπτο σετλιστ αποτελούμενο από 5 τραγούδια. Για μένα ήταν η πρώτη φορά που τους είδα και με εξέπληξαν ευχάριστα με τις ευρηματικές τους συνθέσεις αλλά και το αλά Marr κιθαριστικό τους παίξιμο (ίσως για αυτό περισσότερο μιας και οι παλιές αγάπες δε σβήνουν ποτέ...). Η σετλιστ μου παραχωρήθηκε ευγενικά από τον μπασίστα τους και καλό φίλο Σωτήρη:  

Count to ten
    Zero me
    Crippled Fox
    Cut of my head
    Heroine


Σε λιγότερο από ένα δεκάλεπτο οι Million Hollers τους ειχαν διαδεχτεί στο stage με νέο line- up από την τελευταία φορά που τους είχα δει (έχει περάσει βέβαια και κάποιος καιρός...) μιας και αλλάξαν ντράμερ. Το electric blues'n'roll trio από την πόλη μας που βρίσκεται ήδη στον 4ο χρόνο ζωής του στα μάτια μου παρουσιάστηκε πολύ βελτιωμένο τόσο σε σκηνική παρουσία όσο και γενικά στο παίξιμο τους.
Με την αρωγή και του Μάνου σε δύο τραγούδια - frontman των This is Nowhere (άλλης μπάντας που ανήκει στο δυναμικό της Hands in Sand) ξεσήκωσαν το πιστό και όχι μόνο κοινό τους αποτελώντας το ιδανικό προοίμιο για αυτό που θα ακολουθούσε. To 30λεπτο setlist τους είχε σαν άξονα κυρίως το πρόσφατο τους EP 'Once upon a whiskey' αλλά και το παλιότερο τους ομώνυμο 7" single, κέρδισαν τις εντυπώσεις και απέδειξαν ότι άξιζαν και με το παραπάνω να ανοίξουν και πάλι συναυλιακά ένα μεγάλο όνομα. Ακολουθεί η setlist όπως μας την παραχώρησε ευγενικά η μπάντα:   

Million Hollers
    A song to hide behind (hail!)
    Like a wolf
    Wreck
    Once upon a whiskey
    Supernova future
    Dopamine baby
    Explanation below

 

Το ρολόι έλεγε 11 και τέταρτο, οι τελευταίες λεπτομέρειες όσον αφορά τον ήχο είχαν ρυθμιστεί, το Principal σα να γέμισε λίγο μπροστά όταν ήρθε η στιγμή της έκρηξης με την εμφάνιση της τριάδας των The Jon Spencer Blues Explosion με την αστερόεσσα κρεμασμένη στο φόντο όπως πάντα στις συναυλίες τους. Με δύο κιθάρες και drums, τα φωνητικά σχεδόν εξ ολοκλήρου να τα αναλαμβάνει ο Jon Spencer, τον Judah Bauer να παίζει την κιθάρα με τέτοιο τρόπο που δεν καταλάβαινες την έλλειψη μπάσου αλλά και την εμβληματική φιγούρα του Russell Simins στα drums, ακολούθηκε ένα εκρηκτικό ωριαίο κύριο σετ βγαλμένο από τα rock clubs της Νέας Υόρκης.
Το τελευταίο τους άλμπουμ “Freedom Tower – No Wave Dance Party 2015” όπως ήταν αναμενόμενο είχε την τιμητική του στη σετλίστ με τα “Funeral”, “Wax Dummy”, “Dial Up Doll”, “Born Bad”, “Betty Vs The NYPD”, “The Ballad of Joe Buck” και “Tales of Old New York: The Rock Box” αλλά και τη διασκευή τους στο “What Love Is” των Dead Boys.
Δεν έλειψαν φυσικά και τα παλιότερα τους σε ένα κύριο σετ που είχε μεν διάρκεια μια ώρα αλλά ήταν στην κυριολεξία καταιγιστικό και με τα τραγούδια να είναι σχεδόν ενωμένα- μοναδικές διακοπές από τον Spencer για τις απαραίτητες συστάσεις αλλά και την προτροπή του στον κόσμο να απολαύσει την έκρηξη των blues που θα ακολουθούσε.

 Τα encore είχε διάρκεια κάτι παραπάνω από είκοσι λεπτά και έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο ένα εκρηκτικό live με το κοινό να “χτυπιέται” ανελέητα σε ένα punk blues σφυροκόπημα που δε σταμάτησε παρά μόνο με τη λήξη της συναυλίας. Το λιγότερο που θα μπορούσες να τους αποκαλέσεις θα ήταν σαρωτικοί αποδεικνύοντας ότι είναι μια καθαρά συναυλιακή μπάντα.Συνοψίζοντας, οι προσδοκίες του κόσμου που προτίμησε από μια απόδραση στις κοντινές παραλίες σε ένα Σαββατοκύριακο κυριολεκτικού καύσωνα και όχι μόνο να δώσει το παρόν σε ένα κλειστό χώρο ξεπεράστηκαν και με το παραπάνω μετά από αυτό το rock' n' roll παραλήρημα.

Σε μιάμισι ώρα πρωτοφανούς έντασης και ενέργειας, βίωσε τη μοναδική εμπειρία να απολαύσει το Νεοϋορκέζικο trio με την πρωτότυπη του σύνθεση να μετουσιώνει επί σκηνής την έννοια του καθαρού και “τίμιου” rock’n’roll και punk blues. Ιδρωμένοι ως επί το πλείστον αλλά και απόλυτα “λυτρωμένοι”, αποχωρήσαμε από το συναυλιακό χώρο χωρίς πολλές πολλές κουβέντες και μετα- συναυλιακά πηγαδάκια- και τι να πεις άλλωστε; Η setlist που παραθέτουμε παρακάτω είναι με πολλές επιφυλάξεις ως προς το περιεχόμενο και τη σειρά των τραγουδιών λόγω και της απουσίας και του σχετικού χαρτιού επί σκηνής το οποίο και συνήθως αλιεύουμε...  

2 Kindsa Love
    Funeral
    Wax Dummy
    White Jesus
    Down in the Beast
    Down and Out
    What Love Is (Dead Boys cover)
    Ditch
    Bellevue Baby
    Flavor
    Dial Up Dol
    Born Bad
    Betty Vs The NYPD
    Tales of Old New York: The Rock Box
    Black Mold
    Born Bad

κείμενο Θωμάς Παπάς
φωτογραφίες: Κώστας Πετρίδης