BLUE OYSTER CULT LIVE AT PRINCIPAL-13/12/09

GOODBYE ZERO'S!

Αυτό το διάστημα,εκτός από τις λίστες με τα καλύτερα του 2009,βλέπουμε στα περιοδικά και τις ιστοσέλίδες τις λίστες με τα καλύτερα της δεκαετίας.

Κατι ανάλογο λοιπόν θα δείτε και εδώ σύντομα(προηγείται η χρονιά που φεύγει).

Ως τότε μια γεύση από το Rolling Stone:

http://www.rollingstone.com/news/story/31248017/100_best_albums_of_the_decade/44

http://www.rollingstone.com/news/story/31248926/100_best_songs_of_the_decade

NOUVELLE VAGUE LIVE AT PRINCIPAL 28/11/09

Α. ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Τι λόγο ύπαρξης έχει μια μπάντα με αποκλειστικά διασκευές στο ρεπερτόριο της? Κατά πόσο μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού σε όλη τη διάρκεια της ζωντανής εμφάνισης, όσο καλές και αν είναι αυτές? Μα εδώ δεν μιλάμε για ένα ακόμα από τα χιλιάδες γκρουπ που ξεφυτρώνουν καθημερινά και που όπως όλοι κάναμε κάποτε, εκτελούν (κυριολεκτικά η μεταφορικά) επιτυχίες άλλων. Μιλάμε για μισό εκατομμύριο πωλήσεις παγκοσμίως, επιτυχημένες εμφανίσεις ,τραγούδια σε soundtracks, βραβεία και glamour..

Εντάξει, δεν λέω, συμπαθητικές οι διασκευές με την ευφυή και δημιουργική παρέμβαση των Marc Collin και Olivier Libaux και την παιχνιδιάρικη, όπως ακούγεται στο δίσκο, φωνητική ερμηνεία κάποιων τραγουδιών που όλοι αγαπήσαμε (Joy Division, Clash, Cure, Depeche Mode, Dead Kennedys κλπ), σε bossa nova η λάτιν ρυθμούς (μπλιαχ) και αισθητική…όμως πως είναι δυνατόν να μου κρατήσουν όλα αυτά το ενδιαφέρον, χωρίς το βασικό τους πανκ-ροκ στοιχείο να κυριαρχεί στον αέρα?
Με βλέπω στο μπαρ να πίνω μπύρες και να χασμουριέμαι μετά το πρώτο μισάωρο αφού θα έχω βγάλει τις φωτογραφίες μου και να πιάνω κουβεντούλα με κανέναν γνωστό/η, άσε που γενικά με πιάνει αλλεργία με τις περισσότερες διασκευές που γίνονται για να γίνονται(υπάρχουν και εξαιρέσεις), χωρίς να έχουν να προσφέρουν τίποτα καινούργιο στο (ήδη επιτυχημένο) τραγούδι…
Για να δούμε..

Β. ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ
1)Τι έγινε τώρα?
2)Πως έγινε και πέρασα τόσο καλά? Οχι μόνο εγώ αλλά και ο κόσμος που φρόντισε να γεμίσει το PRINCIPAL και που ανάγκασε το γκρουπ να βγει και τρίτη φορά πριν εγκαταλείψει οριστικά?

Ιδου η εξήγηση:
Κατ' αρχήν, η όποια επιτυχία των nouvelle vague, οφείλεται τόσο στην διαφορετικότητα των ενορχηστρώσεων των τραγουδιών σε σχέση με τις αυθεντικές, όσο και στην εντελώς «αφελή» και ανάλαφρη ερμηνεία των γυναίκειων φωνών που κατά καιρούς χρησιμοποιούνται στο project, συν τη γαλλική, ναζιάρικη προφορά στην αγγλική γλώσσα. Όλα αυτά «βγήκαν» στη συναυλία.

Σκεφτείτε, ότι οι περισσότερες τραγουδίστριες που συμμετείχαν στους 3 δίσκους του γκρουπ σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν ακούσει τις αρχικές εκτελέσεις των τραγουδιών και αυτό είναι το μυστικό! Η νέα, η φρέσκια πνοή που «περνάει» σε κάτι ήδη γνωστό στα αυτιά μας και του δίνει αυτή τη ζωντάνια.. Αναγέννηση, ανακαίνιση, αναδιάρθρωση? Η μήπως ιεροσυλία και διαστροφή? Όσο και να ήθελα(που δεν ήθελα) να διαλέξω το δεύτερο , η έντονα γοητευτική και θηλυκή παρουσία αλλά και ερμηνευτική δεινότητα των κοριτσιών με ώθησε στο πρώτο, έστω και για 2 ώρες..

Φτάνει μόνο αυτό όμως? Όχι!
Γιατί το κερασάκι στη τούρτα (και το ροκ στοιχείο που λέγαμε πιο πριν) ήρθε να το προσθέσει η εμφάνιση ,για πρώτη περιοδεία απ ότι μαθαίνω, της Nadeah Miranda, της αυστραλιανής front woman των Love Gods(ποιοι είναι αυτοί?). Σε αντίθεση με την Helena Noguerra (στυλάτη,φινετσάτη, γοητευτική αλλά και παιχνιδιάρα με τις εκτελέσεις),η Nadeah κατάφερε και έστρεψε τη περισσότερη προσοχή (και τον φακό μου) πάνω της, τόσο με την πιο τραχιά,γεμάτη πάθος και δύναμη ερμηνεία,όσο και με την όλη παρουσία και κινήσεις(σεξυ και προκλητικη, η «τσούλα» δηλαδή της υπόθεσης)!

Ενσαρκώνοντας το θρυλικό attitude του Iggy σε θηλυκή έκδοση (τρόπος του λέγειν),μας άφησε άφωνους αφού όταν έπρεπε, έτρεξε, χόρεψε, εκστασιάστηκε, πήδηξε μέσα στο κοινό, ανέβηκε,κατέβηκε, έφτυσε, έπεσε, ούρλιαξε.. Πως αλλιώς άλλωστε μπορείς να ακούσεις το “too drunk to fuck”?Να μου το θυμηθείτε, η ξανθιά έχει μέλλον και θα την ξανακούσουμε σύντομα..

3) Ποτέ θα ξανάρθουν?

set list:

One Hundred Years - The Cure (Nadeah Miranda)Master And Servant - Depeche Mode (Helena Noguerra)Ever Fallen In Love With Someone (You Shouldn't Fallen In Love With) – Buzzcocks (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)Road To Nowhere - Talking Heads (Nadeah Miranda)Metal - Gary Numan (Helena Noguerra)Don’t Go - Yazoo (Gerald Toto)Heart Of Glass - Blondie (Gerald Toto)Human Fly - The Cramps (Nadeah Miranda)Guns Of Brixton - The Clash (Nadeah Miranda)Too Drunk To Fuck - Dead Kennedys (Nadeah Miranda, Helena Noguerra)God Save The Queen - Sex Pistols (Helena Noguerra)Sex Beat - The Gun Club (Nadeah Miranda)Just Can’t Get Enough - Depeche Mode (Nadeah Miranda, Helena Noguerra)Sweet Dreams - Eurythmics (Gerald Toto, Nadeah Miranda)Israel - Siouxie & The Banshees (Gerald Toto)Blister In the Sun - Violent Femmes (Nadeah Miranda, Helena Noguerra)Bela Lugosi’s Dead - Bauhaus (Nadeah Miranda)Friday Night Saturday Morning - The Specials (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)Love Will Tear Us Apart - Joy Division (Nadeah Miranda, Helena Noguerra, Gerald Toto)encore 1:Relax - Frankie Goes To Hollywood (Gerald Toto)Dance With Me - The Lords Of The New Church (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)This Is Not A Love Song - Public Enemy Ltd. (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)encore 2:In A Manner Of Speaking - Tuxedomoon (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)

YANN TIERSEN LIVE AT PRINCIPAL

the 25th anniversary of the Rock and Roll Hall of Fame!

Το τελευταίο τεύχος του περιοδικού,αφιερώμενο στις καλύτερες στιγμές των επετειακών συναυλιών του ROCK N ROLL HALL OF FAME..

Φυσικά κυκλοφορούν και πολλά videos στο youtube.

Ρίξτε μια ματιά

www.rollingstone.com

Muse - Undisclosed Desires (Official Video)

new single+ video

THE 500 SONGS THAT SHAPED ROCK'N'ROLL

Στην τελευταία και αποχαιρετιστήρια μου εκπομπή στον imagine 897,δέχθηκα ένα μύνημα από έναν ακροατή,που μου έδωσε την ευκαιρία να θυμηθώ το μεγαλύτερο σε διαρκεια ραδιοφωνικό αφιέρωμα που έχω κάνει ποτέ.Αφορούσε την λίστα με τα 500 σημαντικότερα τραγούδια(για να ακριβολογούμε τα τραγούδια που "έπλασαν" το rock n roll),έτσι όπως την δημοσίευσε τότε το ROCK'N'ROLL HALL OF FAME και τα μετέδωσα ΟΛΑ ένα προς ένα σε μια μαραθώνια εκπομπή που κράτησε συνολικά 1,5 χρόνο(μεταδίδοταν μία φορά την εβδομάδα).Ο συγκεκριμένος φίλος,θέλησε να με παροτρύνει να κάνω κάτι ανάλογο στις μέρες μας και δεν θα μπορούσα να μη το σκεφτώ.Ανεξάρτητα με το ότι αυτή τη στιγμή δεν έχω εκπομπή στο ράδιο,διαπίστωσα ότι από τότε(10-12 χρόνια) έχουν αλλάξει πολλά..
Κατ'αρχήν δεν πιστεύω ότι υπάρχει σήμερα κάποια συχνότητα(πλην των κρατικών ίσως) που θα αισθανόταν "άνετα" με τέτοιου είδους αφιερώματα,γιατί πολύ απλά δεν συμβαδίζει με το ατελείωτο κυνήγι της ακροαματικότητας στο οποίο έχουν μπεί όλα τα δημοφιλή ραδιόφωνα,καλώς ή κακώς..
Επιπλέον,όλες οι σχετικές με τα σπουδαία αυτά τραγούδια πληροφορίες που μετέδιδα στο αφιέρωμα,σερβίρονται στην εποχή μας σχεδόν "στο πιάτο" μέσω ιντερνετ και μη ξεχνάμε ότι και τα ίδια τα τραγούδια είναι πια εύκολο να τα κατεβάσεις εύκολα και γρήγορα..ποιά λοιπόν η χρησιμότητα και η αξία την στιγμή που οποιοσδήποτε μπορεί και τα έχει όλα μπροστά στην οθόνη..
Όπως και να χει πάντως,το συγκεκριμένο αφιέρωμα μου είχε δώσει την ευκαιρία και να ψάξω πολλά αλλά και να μάθω πολλά(δεν θα ξεχάσω με πόσο κόπο και χρήμα συγκέντρωσα τα τραγούδια που δεν είχα-πολλά απ' αυτά σπανιότατα,αλλά και τις ατέλειωτες ώρες μελέτης πάνω από μουσικές εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά) και ίσως αυτή να είναι και αξία του ραδιοφώνου:

το να μπορείς δηλαδή να μεταδίδεις με τον τρόπο σου αυτά που άλλοι ή κρατούν για τον εαυτό τους,ή ξαφνικά ανακαλύπτουν καθυστερημένα ,πάντα με σύμμαχο την τεχνολογία και την εποχή της διαδυκτιακής πληροφορίας..

ο πλήρης κατάλογος εδώ:

http://www.rockhall.com/exhibithighlights/500-songs/

** αν και όλα τα τραγούδια είναι σημαντικότατα.η λίστα φυσικά χωράει κουβέντα ,καθώς ο καθένας μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει τραγούδια σύμφωνα με την άποψη του και άλλωστε μη ξεχνάτε ότι ο κατάλογος είναι ήδη 12 χρόνια παλιός.Στα υπερ του ,το ότι το καλλιτεχνικό (από Woody Guthrie και Robert Johnson έως Beck και Pearl Jam και από Billie Holiday έως Madonna..) αλλά και το χρονικό (πάνω από 70 χρόνια) εύρος είνα τεράστια ..

ΤΙ ΑΚΟΥΕΙ Η ΣΚΟΥΡΙΑ ΑΡΧΕΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ..

PORCUPINE TREE-THE INCIDENT

PEARL JAM-BACKSPACER

THE FLAMING LIPS-EMBRYONIC

MONSTERS OF FOLK-MONSTERS OF FOLK

REWORKS 2009

Μετά τις καλοκαιρινές συναυλίες (ουκ ολίγες),μια εντελώς φθινοπωρινή νότα (κυρίως λόγω καιρού..)στα μουσικά δρώμενα της πόλης.

Πήγα μόνο την δεύτερη μέρα,βολτίτσα δηλαδή και μικρή γεύση που όμως έφτανε για να πω ότι του χρόνου θα ασχοληθώ περισσότερο,παρ'όλου που οι μουσικές που ακούγονται στο Reworks δεν είναι του άμεσου ενδιαφέροντος μου..

Οι φωτογραφίες όλες από την δεύτερη ημέρα.

FAITH NO MORE-ATHENS 10/8/2009

Η πιό "αλήτικη" συναυλία φέτος!

Δυνατή όσο την περιμέναμε,γεμάτη αν και όχι μεγάλη σε διάρκεια,μιά μπάντα που επέστρεψε μετά από χρόνια χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς τον λόγο..

Τι και αν δεν παίξαν ένα σωρο κομμάτια που περίμενε ο κόσμος (με αποκορύφωμα το "We care a lot"),τι και αν στο δεύτερο encore αντι να συνεχίσουν να τα σπάνε,μας "νανούρισαν" για να πάμε για ύπνο..τι και αν αρχίσαν και φαίνονται για τα καλά οι φαλάκρες..

Τι να πω,ειδικά για τον Mike Patton?Αν και περιμέναμε την ιδιαίτερη παρουσία του,προσωπικά έμεινα άφωνος από τις φωνητικές αλλά και "θεατρικές" επιδόσεις του.Στις πρώτες,ακροβατούσε ανάμεσα στις τραχιές και υποκωφες νότες των hard-core/punk στιγμών του σετ και των αντίστοιχων μελωδικών ,με τις διακυμάνσεις αυτές να προκαλούν ρίγη και παροξυσμό.Στις δεύτερες,έδωσε το δικό του show(και σε μένα την ευκαιρία να τον αποθανατίσω βέβαια...),δίνοντας έμφαση (ανάλογα με το τραγούδι), επικοινωνόντας με το κοινό με "βρωμικο" και " αλήτικο" τρόπο και όχι με τα γνωστά κολακευτικά λόγια και αηδίες που ακούμε σε άλλες συναυλίες.

Περάσαμε καλά και οι Faith No More...καλύτερα!